ستاره دنباله دار در جدول

ستاره دنباله دار در جدول به گلوله های برفی کیهانی متشکل از یخ، سنگ، گاز و گرد و غبار می گویند. آن ها بقایایی از آغاز منظومه ی شمسی هستند که مربوط به 6/4 میلیارد سال قبل است. ناسا تعداد ستاره های دنباله دار شناسایی شده را در حدود 3700 عدد تخمین زده است. مدار این ستاره ها بیضوی شکل می باشد.

تفاوت عمده ی دنباله دارها با سایر اجرام آسمانی مانند سیارکها، شهاب ها و شهاب سنگ ها، مواد تشکیل دهنده ی آن هاست.

اجزای ستاره های دنباله دار

دنباله دارها از سه قسمت هسته، گیسو و دم تشکیل می شوند. هسته ی جامد پوشیده از یخ و غباری از مواد آلی تیره رنگ است. دیگر مواد یخ زده شامل آمونیاک، کربن دی اکسید، کربن مونوکسید و متان هستند. بزرگترین هسته ی مربوط به دنباله دارها 16 کیلومتر بوده ولی وسعت گیسوی بعضی از آن ها می تواند حتی به 1.6 میلیون کیلومتر برسد و دم آن ها نیز 160 میلیون کیلومتر طول داشته باشد.

انواع ستاره های دنباله دار

دنباله دار بزرگ

این دنباله دارها برخلاف نام شان آن چنان بزرگ نیستند که با چشم غیرمسلح قابل رویت باشند، بلکه این نزدیک شدن به خورشید است که باعث بخار شدن سطح یخ های آن ها شده و بخش وسیعی از گاز و گرد و غبار رها می شود و منجر به تشکیل گیسو و دم های بزرگی می شود. این دم ها جلوه ی زیبا و دیدنی هستند.

وجود دو ویژگی مهم موجب تغییر یک ستاره دنباله دار به ستاره دنباله دار بزرگ می شود. این دو ویژگی شامل هسته ی بزرگ و پر انرژی و عبور از نزدیکی زمین و نزدیکی خورشید است. ستاره دنباله دار هالی، هایاکوتاکه و هیل- باپ از جمله ی این ستاره ها هستند.

مسیر خورشیدی

این دنباله دارها در حین حضیض خود ( نزدیک ترین فاصله به مرکز در مدار بیضی شکل) به نزدیکی خورشید( حتی چند هزار مایلی) می رسند. نزدیکی و فاصله ی کم عبور از کنار خورشید می تواند با قرار دادن آن ها در برابر شدت تشعشعات خورشید، خطرآفرین باشد.

منشا ستاره های دنباله دار

ابر اورت و کمربند کویپر سرچشمه ی بسیاری از دنباله دارها هستند. ابر اورت در فاصله ی 100000 واحد نجومی از خورشید قرار گرفته است و چرخش کامل دنباله دارها می تواند حتی به 30 میلیون سال برسد. برخورد برخی از ستارگان در حال عبور از فضا با اشیای ابر اورت خارج از مدارشان باعث تشکیل دنباله دارها می شود.

کمربند کویپر نیز متشکل از کمربندی یخی و دیسک مانند از اجسام و اجرام دنباله دار در آن سوی مدار نپتون است که 42 واحد نجومی از خورشید فاصله دارد.

ستاره دنباله دار هالی

وسعت این دنباله دار 15 کیلومتر است و شکلی شبیه سیب زمینی دارد. سطح آن از یخ و غبار و 15 درصد کربن مونو اکسید یخ زده پوشیده شده است. هالی در سال 1705 توسط ادموند هالی کشف شد. این دنباله دار هر 75 سال به نزدیکی زمین می رسد و با چشم غیرمسلح قابل رویت است.هالی آخرین بار در سال 1986 به نزدیکی زمین رسیده بود.

ستاره دنباله دار هیل- باپ

دنباله دار هیل- باپ دارای هسته ای بزرگ و پر از گاز و غبار است و دم آن 30 تا 40 کیلومتر طول دارد. این دنباله دار آخرین بار در سال 1997 در فاصله ی 197 کیلومتری زمین مشاهده شد.

ستاره دنباله دار شومیکر- لوی 9

این دنباله دار به نام کاشفان خود یعنی ژن شومیکر، کارولین شومیکر و دیوید لوی نامگذاری شده است. ستاره دنباله دار شومیکر در سال 1994 با سیاره مشتری برخورد کرد و باعث به وجود آمدن یک توپ آتشین و درخشان در آسمان شد که تا ارتفاع 3000 کیلومتری بالای ابر یوویان و لکه ی تیره ی بزرگی به وسعت 12000 کیلومتر بالا آمد.

تفاوت بوراکس دکا و پنتا

تفاوت بوراکس دکا و پنتا در وهله اول در مولکول های آب موجود در ساختار آن هاست. در کل اساس تقسیم بندی بوراکس، تعداد بلورهای متبلور در ساختار آن هاست. بوراکس بدون آب، بوراکس دکا هیدرات و بوراکس پنتا هیدرات، سه نوع تقسیم بندی این ماده هستند. علاوه بر تعداد مولکول های آب، توانایی امتزاج بالای بوراکس دکا نسبت به بوراکس پنتا بوده و این که کاربردهای این دو در برخی از موارد با هم متفاوت است. بوراکس دکا نسبت به بوراکس پنتا، کاربرد وسیع و گسترده تری دارد.

به طور کلی بوراکس یکی از پرکاربردترین مواد شیمیایی در صنعت بوده و چسب سازی، تولید مواد شوینده، کاشی سازی، لعاب و ... استفاده می شود. برای بیان تفاوت بوراکس دکا و پنتا، هرکدام از این مواد را معرفی کرده و ویژگی های آن ها را بیان می کنیم.

بوراکس پنتا

سدیم تترا بورات پنتا هیدرات از نظر ظاهری به صورت بلورهای سفید و بدون بو است و فرمول شیمیایی آن به صورت Na₂B₄O₇.5H₂O است. بوراکس پنتا ترکیبی قلیایی بوده و قابلیت انحلال در آب دارد. حل شدن این ترکیب در آب، گرمازا بوده و غیرقابل اشتعال است. همچنین این ترکیب در برخی از حلال های آلی نیز حل می شود. بوراکس پنتا در مقایسه با بوراکس دکا، کاربرد کمتری دارد.

از بوراکس پنتا جهت ساخت بافرها در بیوشیمی استفاده شده و در تولید شیشه نیز به عنوان ماده ای ضد قارچ و مقاوم در برابر شعله به کار برده می شود. این ترکیب برای منابع رادیواکتیو در جذب نوترون و به عنوان شار متالوژی کاربرد دارد.

بوراکس دکا

بوراکس دکا نمکی قلیایی و سفید رنگ بوده و از بوریک اسید، سدیم اکسید و آب تشکیل شده است. این ماده به صورت پودری و یا گرانوله است. بوراکس در ساختار مولکولی خود، 10 مولکول آب داشته و نقاط ذوب و جوش آن به ترتیب 62 و 1575 درجه سانتی گراد است. یکی از خواص بوراکس دکا، ثابت بودن میزان PH است که آن را به یک بافر عالی تبدیل کرده است. اما با حلالیت در آب، محلولی با خاصیت بازی کم تولید می کند. بافر حاصل شده توانایی خنثی سازی اسیدها را داشته و در ترکیب با قلیاهای قوی، محلول هایی با میزان PH کم تولید می کند.

پایداری بوراکس دکا هیدرات به اندازه ای است که برای پایه اسیدیته در تیتراسیون به عنوان یک استاندارد به کار برده شود.

از بوراکس دکا در تولید بسیاری از مواد شوینده شیمیایی، مواد آرایشی و بهداشتی استفاده می شود. این ماده به عنوان تاخیرانداز آتش و یک ترکیب ضد قارچ در فایبرگلاس ها به کار برده می شود. در استخراج صنعتی معدن طلا، این ترکیب به جای جیوه سمی استفاده می شود. یکی از کاربرهای بوراکس دکا در صنایع غذایی و به عنوان نگهدارنده و ایجاد کننده بافت لاستیکی است. بوراکس دکا را به عنوان نرم کننده آب نیز می توان استفاده کرد.

کاربرد بوراکس دکا در لحیم کاری، ضد یخ، تولید الیاف سلولزی و عایق سازی خانه ها، تولید برخی از مکمل های ویتامین های تجاری، تصفیه آب، ماده تیمار پوست مار، مسمومیت زدایی فلوراید، مهار خوردگی، در نقش بافر در کنترل PH استخرها و ... است.

عوارض بوراکس

با بلعیدن 5 الی 10 گرم از بوراکس، فرد دچار استفراغ و اسهال شده و حتی ممکن است، مرگ را سبب شود. بوراکس به طور عمده در تولید اسلایم کاربرد دارد، به همین جهت بعد از بازی کردن با اسلایم، دست ها باید به طور کامل شست و شو داده شود. از بوره برای پاکسازی و مرطوب سازی استفاده می شود. زیرا وجود این ماده در ترکیب لایه بردارها، با از بین بردن باکتری ها، سلول های پرده پوست را از بین می برد. بثورات پوستی، تحریک دهانی، اثرات تنفسی و تحریک چشم از جمله عوارض دیگر این ماده است.  

آسپارتام در نوشابه

آسپارتام در نوشابه به خصوص نوشابه های رژیمی به جای قند مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده ی محبوب با فرمول شیمیایی C₁₄H₁₈N₂O₅ و نام های تجاری NutraSweet و Equal در بازار عرضه می گردد. آسپارتام در برخی داروها و مواد غذایی همچون آدامس، آب میوه و ماست کم کالری، بستنی بدون شکر و ... نیز کاربرد دارد. آسپارتام یک شیرین کننده ی مصنوعی و کم کالری است که مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) به عنوان یک ماده ی ایمن شناخته می شود.

میزان مصرف آسپارتام

سازمان غذا و داروی آمریکا میزان مصرف این ماده را 50 میلی گرم در ازای هر کیلوگرم وزن بدن اعلام کرده است در حالی که سازمان ایمنی غذای اروپا (EFSA) این رقم را 10 میلی گرم کم تر در نظر داشته است.

طبق الگوی مصرف FDA  یک قوطی نوشابه رژیمی 185 میلی گرم آسپارتام دارد و این بدین معنی است که یک فرد 68 کیلوگرمی می تواند روزانه تا 18 قوطی نوشابه بنوشد. همچنین طبق الگوی مصرف EFSA این میزان به 15 قوطی در روز کاهش می یابد.

به دلیل شیرینی 200 برابری آسپارتام نسبت به قند، استفاده از مقدار بسیار کمی از آن در مواد غذایی و نوشیدنی ها کفایت می کند.

کاربرد آسپارتام

آسپارتام به عنوان خوراکی افزودنی در نوشابه های رژیمی، آب میوه ها، آب های طعم دار، بستنی، آدامس ها، محصولات لبنی، دسرهایی مانند پودینگ و ژلاتین و همچنین داروهایی مانند ویتامین ها و قطره های سرماخوردگی بدون قند استفاده می شود.

عوارض جانبی استفاده از آسپارتام در نوشابه

تاثیر آسپارتام بر وزن بدن

آسپارتام به مانند قند در هر گرم 4 کالری دارد ولی شیرینی آن به 200 برابر بیشتر از قند می رسد و همین باعث شده تا میزان کمی از آن در مواد غذایی و نوشیدنی ها مصرف شود.

با این که اکثر مردم به استفاده از نوشیدنی های رژیمی برای کاهش وزن استفاده می کنند ولی نتایج تحقیقات نه تنها تاثیر این ماده بر کنترل وزن را اثبات نکرده است، بلکه طبق شواهدی افرادی که به طور مرتب از این نوشیدنی ها استفاده کرده اند بیشتر در معرض افزایش وزن و در نتیجه بیماری های قلبی عروقی قرار گرفته می گیرند.

تاثیر آسپارتام در اشتها

اغلب شیرین کننده های کم کالری باعث افزایش اشتها در افراد می شوند. آن ها باعث مختل شدن در روند سیگنال دهی می شوند، که در هنگام خوردن غذاهایی با بیشترین کالری رخ می دهد و منجر به افزایش اشتها و پرخوری در افراد می شود.

افسردگی

مصرف این شیرین کننده ها در افرادی که نوسانات خلقی دارند می تواند خطر ابتلا به افسردگی را افزایش دهد. افزایش هورمون استرس کورتیزول و رادیکال های آزاد نیز از جمله اثرات مصرف آسپارتام است که اعصاب بدن را تحت تاثیر قرار می دهد.

افزایش خطر سرطان

هرچند نتایج و اخبار درستی از اثربخشی این شیرین کننده بر خطر ابتلا به سرطان در دسترس نیست، ولی احتمال ابتلا به سرطان های سینه، پروستات و تومورهای مغزی در افراد با مصرف بالا و به مدت طولانی بسیار است. بنابراین اجتناب از مصرف زیاد این نوشیدنی ها ضروریست.

تاری دید

ترکیبات آسپارتام شامل فنیل آلانین، اسید آسپارتیک و متانول است. مصرف طولانی مدت این نوشیدنی ها به دلیل متانول موجود در آن می تواند منجر به تاری دید و خشکی چشم شود.

دیابت نوع 2

مصرف زیاد و طولانی مدت آسپارتام در نوشابه می تواند باعث برهم خوردن تعادل و تنوع باکتری های روده شود. این اختلال عدم تحمل گلوکز را در پی خواهد داشت که منجر به دیابت نوع 2 می شود. این اتفاق به خصوص افراد چاق را بیشتر تحت تاثیر قرار می دهد.

سردرد و میگرن

افرادی که دچار بیماری میگرن هستند استفاده از آسپارتام حتی به مقدار کم را باید حذف کنند. زیرا این شیرین کننده همانند الکل و کافئین عمل کرده و منجر به تشدید سردرد می شود.

افرادی که باید از مصرف آسپارتام خودداری کنند

فنیل کتونوریا

فنیل کتونوری یک بیماری ارثی است که تجمع غیر طبیعی اسید آمینه فنیل آلانین را در خون در پی دارد. به دلیل این که این بیماران توانایی متابولیزه درست فنیل آلانین را ندارند مصرف نوشابه ها و مواد غذایی دارای آسپارتام را باید حذف کنند. در صورت عدم رعایت رژیم غذایی، بیمار در اختلال در بهره ی هوشی و عملکرد شناختی دچار می شود.

دیسکینزی تاردی

این بیماری عصبی و غیر ارادی باعث ایجاد لرزشی ناگهانی و کنترل نشده در صورت، زبان، دهان و فک می شود و تحت تاثیر مصرف داروهای ضد اسکیزوفرنی در مدت زمان طولانی به وجود می آید. فنیل آلانین می تواند از عوامل تحریک علایم و تسریع این بیماری باشد. 

سدیم هگزا متا فسفات

سدیم هگزا متا فسفات ترکیبی با فرمول شیمیایی NaPO₃ و ظاهر جامدی و سفید رنک است. این ماده به خوبی در آب حل شده و به عنوان یک جاذب رطوبت عمل می کند. نام های دیگری که سدیم هگزا متا فسفات با آن ها خوانده می شوند، سدیم پلی متا فسفات، متا فسفات سدیم، نمک کالا گن و نمک گراهام هستند. سدیم هگزا متا فسفات از زنجیرهای متوالی فسفات تشکیل شده و قابلیت انحلال در ترکیبات آلی را ندارد.

کشف سدیم هگزا متا فسفات برای اولین بار در سال 1849 توسط یک شیمیدان آلمانی بوده و بعد از سال ها وقتی تجزیه این ماده صورت گرفت، وجود آنیون چهار وجهی فسفات ثابت شد. همچنین تولید این ماده برای اولین بار در سال 1963 با گرما دادن متا فسفات سدیم بدون آب، صورت گرفت.

عملکرد این ماده در محیط های خنثی بالا است. در صورتی که مونو فسفات در شرایط اسیدی و تری سدیم فسفات و سدیم تری پلی فسفات در محیط های قلیایی به خوبی عمل می کنند.

یکی از خواص شیمیایی سدیم هگزا متا فسفات، واکنش پذیری با یون های فلزی است. با تشکیل کمپلکس ها در نتیجه ی این واکنش، کمک به نمک زدایی می شود. به طوری که به عنوان یک گیرنده در صنایع غذایی به صورت یک افزودنی استفاده می شود. در این ماده، متافسفات و سدیم وجود داشته و در محیط های اسیدی به سدیم ارتوفسفات و سدیم تری متا فسفات، تجزیه می شود.

تولید سدیم هگزا متا فسفات

در تولید سدیم هگزا متا فسفات، ابتدا با استفاده از یک واکنش دو مرحله ای، از ارتو مونو سدیم فسفات و مونو سدیم پیرو فسفات و حرارت دادن استفاده می شود. در مرحله دوم، به پیرو فسفات گرما داده شده و محصول نهایی تولید شده و خنک سازی انجام می شود.

اگر سدیم کربنات را با سدیم هگزا متا فسفات ترکیب کنید، ماده ای حاصل می شود که میزان PH بالا را سبب می شود. این ماده، آب سخت را نرم کرده و برای تولید مواد شوینده می تواند مفید باشد. همچنین از این ترکیب به عنوان یک دیسپرس کننده در تجزیه ی خاک رس و انواع خاک های دیگر استفاده می شود، زیرا این ترکیب دارای خاصیت پراکنده کنندگی است.

کاربرد سدیم هگزا متا فسفات

صنایع مختلفی مانند تولید محصولات غذایی، صنعت نفت، حفاری، تولید کاغذ، پتروشیمی، صنعت دباغی، فراوری چرم، متالوژی، تصفیه آب، تولید سیمان و ... از سدیم هگزا متا فسفات کمک می گیرند. فسفری که در ترکیب این ماده وجود دارد از خوردگی معدنی کلسیم، آهن، منیزیم و نمک ها، پیشگیری می کند. کاربرد سدیم هگزا متا فسفات در صنایع غذایی به جهت اعلام بی خطر بودن آن توسط سازمان غذا و داروی آمریکا است. در این صنعت از گرید خوراکی این ماده استفاده می شود.

کاربرد سدیم هگزا متا فسفات در تولید مواد شوینده

سدیم هگزا متا فسفات در ترکیب مواد شوینده به جهت داشتن خاصیت کی لیت ساز بودن به کار برده می شود. همچنین این خاصیت کمک می کند تا این ترکیب، یون های فلزی موجود در آب را کاهش داده و باعث کم شدن میزان سختی آن ن شوند. پس سدیم هگزا متا فسفات هم به عنوان نرم کننده و هم به عنوان یک دیسپرس کننده به کار برده می شود. لخته شدن مواد و ذرات معلق در محلول های آبی با خاصیت دیسپرس کنندگی این ترکیب، پیشگیری می شود. برای این که ذرات رنگ منتشر شود در صنعت تولید آن ها سدیم هگزا متا فسفات کاربرد دارد.

کاربرد سدیم هگزا متا فسفات به عنوان دیسپرس کننده

توزیع بارهای یونی مثبت و منفی در ترکیبات محلول با کمک دیسپرس کننده هایی چون سدیم هگزا متا فسفات تغییر می کند. با این خاصیت، امولسیون ها پایدار می شوند. علت استفاده از این ماده در صنعت رنگرزی، همین خاصیت است.

از این مواد برای ثبات دادن در محصولات استفاده می شود. به عنوان مثال پراکنده کننده هایی چون نرم کننده ها و فوق روان کننده ها در بتن و خاک برای بهبود دادن به کارایی آن ها به کار برده می شوند.

نکات ایمنی کار با سدیم هگزا متا فسفات

اگر سدیم هگزا متا فسفات در تماس طولانی با پوست قرار گیرد، باعث ایجاد التهابات و تحریکات پوستی می شود. در صورت تماس این ماده با پوست و چشم، بلافاصله با آب فراوان شست و شو داده شود. بلعیدن این ماده باعث ایجاد اسهال و استفراغ شده و سردرد، تب، خستگی و کاهش فشار از جمله عوارض دیگر این ترکیب است. 

نیکل (Nickel)

نیکل عنصری از جدول تناوبی با عدد اتمی 28 و نماد شیمیایی Ni است. این عنصر، ظرفیت های 2 و 4 داشته و به رنگ سفید نقره ای، براق و صیقلی است. نیکل ساختاری بلورین و مکعبی داشته و قابلیت چکش خورای دارد. از خواص فیزیکی دیگر این عنصر، سخت بودن، قابل انعطاف و هدایت جریان الکتریسیته است. نیکل در جدول تناوبی در گروه 6 و در تناوب چهارم قرار دارد. نیکل با عناصر آهن و کبالت، هم گروه بوده و خواص مغناطیسی و فعالیت شیمیایی مشابه با آن ها دارد. جرم اتمی نیکل، 58,71 بوده و پنج ایزوتوپ پایدار دارد.

فلز نیکل را می توان در مقادیر بسیار کم در سنگ های اولترامافیک در پوسته ی زمین و داخل شهاب سنگ های نیکل – آهن که در معرض اکسیژن نیستند، یافت. کانی های مهمی که حاوی این عنصر هستند، پنتلاندیت، پیروتیت (سولفیدهای نیکل و آهن) و گارنییریت (سیلیکات نیکل و منیزیم) هستند. یکی از خواص مهم نیکل، مقاومت بالای آن در برابر هوا و آب است که دچار اکسیداسیون نمی شود. به همین جهت از این فلز برای تولید سکه های پول، فلزکاری برنج و آهن و همچنین ساخت ابزار آلات شیمیایی استفاده می کنند.

در آزمایشگاه، نقاط ذوب و جوش نیکل به ترتیب برابر با 1453 و 2913 درجه سانتی گراد است.

خواص نیکل (Nickel)

یکی از خواص نیکل، ویژگی خوب مکانیکی و مقاومت عالی آن در برابر محیط های خورنده است. نیکل در دمای بالا استحکام خوبی داشته و در دمای پایین نیز، از چقرمگی و داکتیلیته مناسبی برخوردار است. نیکل، سختی برابر با فولاد داشته و خیلی آسان می تواند با گوگرد و آرسنیک، ترکیب می شود. متداول ترین حالت اکسایشی نیکل، برابر با 2+ است ولی با حالت های اکسایش 3+ و 1+ نیز مشاهده می شود. فلز مذکور در حالت تجاری، درصد خلوص 99 داشته و به دو صورت خالص فلزی و یا ترکیبی مشاهده می شود.

منابع نیکل (Nickel)

دو معدن به عنوان منابع نیکل هستند. خاک های آجری رنگ و سولفید، دو منبع مهم نیکل هستند. دو سوم میزان مصرف نیکل در جهان از کانی سولفید تامین می شود. ته نشین شدن کانی های سولفید با کمک تصفیه و شناوری به صورت اکسید نیکل بوده و سپس پالایش در آن ها انجام می شود. پالایش منبع دیگر نیکل که اکسید است با کمک پالایش هیدرومتالوژی مانند شست و شو با آمونیاک انجام می شود.

استخراج نیکل

با کمک فرایندهای کاهش، نیکل را از سنگ معدن آن به دست می آورند. فلزی که در نتیجه ی این فرایند به دست می آید، خلوص 75 درصدی دارد. در نهایت با کمک واکنش نیکل و مونوکسید کربن برای تشکیل کربونیل نیکل، خالص سازی نهایی این فلز انجام شده و نیکل با خلوص 99,99 درصد به دست می آید. در این فرایند که Mond نامیده می شود، گاز را از محفظه ی حاوی ده ها هزار گلوله نیکلی ثابت است، عبور می دهد. در این محفظه ها، دما بسیار بالاست. تجزیه کربونیل نیکل روی گندله ها یا گلوله های نیکلی به شکل رسوب نیکل خالص، انجام می شود. نیکلی که در این فرایند به دست می آید، خلوص بالایی داشته و به عنوان کربونیل نیکل شناخته می شود.

آلیاژهای نیکل

آلیاژ مس- نیکل، یکی از آلیاژهای این فلز است که از حل شدن این دو فلز در یکدیگر به دست می آید. مهمترین این آلیاژ، 67 درصد نیکل و 33 درصد مس دارد و مونل نامیده می شود. از جمله خواص این آلیاژها، مقاومت در برابر حلال های کلردار است.  

آلیاژ کروم- نیکل نوع دیگری است که مقاومت بالایی در برابر دماهای بالا و خوردگی زیاد دارد. کرم دارای میزان انحلال پذیری 30 درصدی حالت جامدی در دمای اتاق در نیکل است.

سوپر آلیاژ پایه نیکل، نوع سوم آلیاژ این فلز است که در موتورهای جت و توربین های گازی به کار برده می شود. سوپرآلیاژها به طور عمده از آهن، کبالت و نیکل به عنوان ماده اصلی و از فلزات کروم، تنگستن، آلومینیوم و تیتانیوم به عنوان عناصر فرعی ساخته می شوند. مقاومت این آلیاژها در برابر خوردگی و دمای بالا زیاد است.

کاربردهای پودر نیکل

از نیکل در ساخت سکه ها، قطعات ماشین آلات، تعمیر قطعات و شکل دادن الکتریکی به جهت داشتن استحکام بالا، ساخت بشکه های کشتیرانی شیمیایی و پروانه کشتی، ساخت اجزای موشکیو فضایی، لوله کشی صنایع شیمیایی، ساختع فولادهای ضد زنگ، باتری های قابل شارژ، به عنوان کاتالیزور در هیدروژن دار کردن روغن های گیاهی، ورق های زرهی و درب های ضد سرقت، گاوصندوق های ضد سرقت، صنایع آبکاری کروم، صنایع خودروسازی، تانکرها، قطارها و تولید استیل در ساخت ظرفشویی ها، لباس شویی ها و ... به کار برده می شود.